Co mówi o projekcie Równi Goście? Jest świetny. I jedyny taki. Czy jest pierwszym projektem, który podejmuje temat równości osób z niepełnosprawnością intelektualną z osobami z tzw. pełnosprawnością? Nie, ale może będzie ostatnim…?Zdaje się, że jesteśmy romantykami, bo wierzymy, że ten projekt ma taką szansę („mierz siły na zamiary, nie zamiar podług sił” A. Mickiewicz – nasz największy romantyk, jak chce go postrzegać tradycja lub utopijny  realista, jak chcą go postrzegać współcześni badacze…).

Z nierówności  traktowania nas wszystkich, żyjących w określonej społeczności, zdałam sobie sprawę, gdy mój młodszy syn (dziś dorosły mężczyzna w spektrum autyzmu) rozpoczął formalną edukację. Krzysztof (wtedy Krzyś) powiedział, że nie rozumie dlaczego do „niektórych innych” ma zwracać się per Pan/Pani, a do „niektórych innych” nie.„Niektórzy inni” to były osoby, których nie znał, czyli nauczyciele i uczniowie. Czyli, dorośli i dzieci, jak mu wyjaśniono. Więc, jak rozpoznać/odróżnić dorosłego od nie dorosłego? I dlaczego do wszystkich „niektórych innych” nie można zwracać się tak samo? Jeśli nie rozpoznajemy „dorosłych” i „dzieci” instynktownie, to ich definicja, definicja „dorosłości’ i „dziecinności” jest bardzo trudna. Definicja jest oparta na wieku, ale jeśli „wieku” nie rozpoznajemy? Utkniecie (ok, my utknęliśmy) w szczegółach. A jak rozpoznać osobę z niepełnosprawnością intelektualną? Utkniecie w szczegółach? My utknęliśmy…

Co więc sprawia, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną traktujemy (są traktowane) inaczej (delikatnie to określając)? Sądzę, wyczuwam, że przyczyną jest nasza (osób bez zdiagnozowanej niepełnosprawności intelektualnej) niepełnosprawność poznawcza. Ta niezdiagnozowana, w pewnym jej aspekcie. Jeśli więc wszyscy jesteśmy równi, niezależnie od naszej pełnosprawności czy niepełnosprawności, to dlaczego nie wszystkich z nas traktujemy równo? Nie wiem (ale się domyślam).

PS Nie jesteśmy wszyscy „równi”, ta teza przy dłuższym wywodzie jest nie do obrony, ale ani wiek, ani żadna inna cecha, której istnienie zakładamy, nie powinny decydować o szacunku, którym obdarzamy drugą osobę.